از جمله مطالبي که در بحث کشتي مطرح مي‌شود بحث ثبت کشتي است. يک کشتي تا قبل از ثبت آن با يک تکه شي‌ء فرقي ندارد. آنچه که يک واقعه حقوقي حساب مي‌‌شود و به اين شيء بي‌هويت، هويت مي‌دهد ثبت کشتي است. در کنوانسيون‌هاي 1958 و 1982 براي ثبت کشتي مقرراتي در نظر گرفته شده است و معمول براين است که براي کشتي متقاضي در کشوري که کشتي در آنجا به ثبت مي‌رسد بايد يک علاقه‌اي وجود داشته باشد. ثبت کشتي بايد براساس علاقه‌اي باشد که کشتي با کشوري دارد که بنام آن ثبت مي‌‌شود. معمولاً در کشورها يک سازماني متولي ثبت است که يا وزارتخانه است يا يک سازماني است که فردي از يک وزارتخانه به حساب مي‌آيد. در ايران سازمان بنادر و دريانوردي را داريم. در کشور کرواتي وزارت حمل و نقل دريايي وجود دارد. در کانادا وزارتخانه دارد. معمولاً اداره‌اي که براي ثبت کشتي در نظر گرفته مي‌شود، دفاتري موجود است که شماره و کد دارد و از طرف نهاد قضايي و اجرايي کنترل مي‌شود و مهر و موم مي‌شود و براي ثبت کشتي بايد نامي داشته باشد. نام کشتي بايد توسط سازمان کنترل شود. مقر و محل اقامت کشتي بايد مشخص باشد و مشخصات کشتي بايد در دفتر مشخص شود. در سند کشتي اين نام حک شود. به زبان لاتين و زبان کشورها حک شود. در انتهاي کشتي مقر کشتي ثبت مي‌شود.