تنظیم قرارداد شرکت‌های تجاری

آیین تنظیم قراردادهای بین المللی و تجاری در کتاب های مرتبط و سایت های اینترنتی معتبر ثبت شده است که می توان از آنها استفاده کرد. در قانون تجارت ایران تحت عنوان قراردادهای تجارتی اصطلاحی پیش بینی نشده است. اما با توجه به مقررات، اصول و عرف و عادت تجارتی می توان گفت: قراردادهای تجارتی به قراردادهایی گفته می شود که بین بازرگانان و شرکت های بازرگانی در امور گوناگون بازرگانی بسته می شوند و مورد قبول آنها می باشند و طبق مفاد و مقرره های قرارداد با یکدیگر کالا یا وجوهی را داد و ستد و مبدله می کنند و یا دارای حق و تکلیف می شوند. قراردادهای تجاری بین المللی قراردادهایی هستند که میان یک کشور با کشورهای دیگر یا میان تجار و شرکت های تجاری یک کشور با کشور دیگر، در موارد مختلف بازرگانی از جمله داد و ستد کالاها و خدمات و نقل و انتقالات پولی منعقد می شود و مورد قبول آن ها می باشد.

دعاوی اختصاصی تجاری

دعاوی تجاری به دعاوی گفته میشود که به اقتضای تجارت و کسب و کار بین تجار با هم یا بین اشخاص غیر تاجر و تجار شکل میگیرد. در یک قاعده عمومی این دعاوی اصولا در صلاحیت محاکم عمومی حقوقی هستند و آیین دادرسی مدنی بر آنها حاکم است؛ اما مواردی نیز وجود دارد که صلاحیت و آیین رسیدگی به این دعاوی تحت مقررات دیگری از جمله قوانین کیفری است. دعاوی تجاری را میتوان در چند دسته طبقه بندی کرد. با توجه به ماده دو قانون تجارت که تصدی به برخی فعالیت ها نظیر تصدی به فعالیت بیمه یا تحصیل اموال منقول به قصد فروش و اجاره را عملیات تجاری محسوب می کند بسیاری از اختلافات در کسب و کارها اختلافات و دعاوی تجاری محسوب میشود. یکی از اقسام دعاوی تجاری دعاوی اسناد تجاری، دعاوی شرکتها، دعاوی تجار و دعاوی برخاسته از عملیات تجاری و بازرگانی است

دعاوی بانکی

دعاوی بانکی، به علت پیچیدگی های قوانین و مقررات و آیین نامه ها و مصوب نامه های گوناگون بانک مرکزی و شورای عالی پول و اعتبار ، عدم اطلاع اشخاص حقیقی و خاصه اشخاص حقوقی از رویه های بانکی و دستورالعمل های مربوطه، قرارداد های بانکی یک جانبه ، اضطرار و استیصال اشخاص در خصوص معاملات و امور بانکی، زیاده خواهی نا به حق برخی بانک ها، دریافت خسارات و جرائم دیرکرد گزاف و سنگین، در کنار قانون مستأصل و پر ابهام عملیات بانکی بدون ربا، عدم شفافیت روابط حقوقی و قراردادی بانک ها، رشد فزاینده تشکیل موسسات و تعاونی های اعتباری و مالی هرچند مجاز که خود را داخل در ضوابط و مقررات بانک مرکزی نمی دانند و عدم رعایت حقوق مشتریان، درج شروط خلاف مقررات بانکی، اشخاص را با مسائل حقوقی بانکی و دعاوی بانکی متوجه ساخته است که النهایه متحمل ضرر و زیان و پرداخت خسارات سنگین به بانک ها و موسسات مالی و اعتباری شده اند.